قرار است اينجا يک مفهوم والا به کودک فهمانده شود که ممکن است بنده نتوانسته باشم آنرا به خوبي در داستان بگنجانم و نظم منطقي داستان را حفظ کنم ولي هدف اين داستان اثبات وجودي خدا نيست و چيزي فراتر از اينها و حتي فراتر از رضايت مندي بندگان از فعل خداست.هدف،فهماندن يک موضوع خيلي مهم به کودک است و آن اين است که "من"انسان کنار رود و همه چيز فقط "او" باشد و شايد همان مفهوم "هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن" ... در قسمت انتهايي داستان دوني به آن درک رسيده است که ديگر هيچ چيزي که در رابطه با خودش (من) است،برايش اهميتي ندارد بلکه در حقيقت دوني "او" را با همه وجود يافته است.

از عزيزان خواهشمند است بنده را در رساندن اين مفهوم ياري نمايند.

با تشکر