يا مثلا مي توان نقاشي را سه بعدي کرد يعني نقاشي هر صفحه فقط يک منظره اي از مکان اتفاق افتادن آن قسمت از داستان باشد و در انتهاي کتاب تعدادي عکس برچسبي يا مگنت از شخصيت هاي داستان باشد و کودک با خلاقيت خود آنها در صفحات مختلف به کار گيرد و تصوير سازي کند. به اين ترتيب وقتي کودک تصويري نبيند ذهن هوشيار او تصوير ديکته شده اي ندارد و خود آنها را تصور مي کند که اين کار به پويايي ذهن وي کمک مي کند و ذهن خلاق کودک صحنه هاي بي بديلي خلق خواهد کرد.و مادر دقيقا فهم او را از قصه درک خواهد کرد.