به نام خدا

                                داستان درخت پرتقال

یه دونه پرتقال بود که با چند تا از دوستاش تو یک پرتقال به خوبی و

خوشی زندگی می کردند . هر کدام از آنها یه اتاق جدا داشتند و

همیشه توی آن نشسته بودند و آب پرتقال می خوردند و با هم بازی

می کردند . یک روز صبح که از خواب بیدار شدند یه دفعه دیدند

خونشون داره تکون می خوره . و

سقف خونشون که پوسته پرتقال بود داشت خراب می شد! بچه ها

می دونید چه اتفاقی افتاده بود ؟ ! یه آدمی داشت پرتقال را پوست

می گرفت .

اتاقهای دونه پرتقال یکی یکی از هم جدا می شد ، و نوبت به اتاق

دونه کوچولو رسید . دونه کوچولو از توی اتاقش روی زمین افتاد .

دونه کوچولو خیلی ترسیده بود و گریه میکرد و می گفت : ( اینجا

کجاست ؟ دوستام کجا رفتند ؟ من می خوام برگردم خونمون )

که یه دفعه یه صدا شنید که بهش می گفت : ( چیه دونه کوچولو

چرا گریه می کنی ؟) دونه کوچولو اطرافش را نگاه کرد و گفت :

( تو کی هستی ؟ کجایی ؟ ) صدا از پایین می اومد گفت : ( من

زمین هستم تو الان روی من افتادی چی شده که گریه می کنی؟)

دونه کوچولو گفت: ( من و خواهر برادرام تو خونمون زندگی می کردیم

که یک آدمی اومد و خونمون را خراب کرد و منو اینجا انداخت ، حالا من

از اونا جدا شدم ! من از تنهایی می ترسم ،بدنم درد میکنه ، اینجا چقدر

روشنه چشمهام درد میکنه نمی تونم جایی را ببینم ) زمین بهش گفت:

( نترس ، من خودم کمکت می کنم ، برو زیر خاکها تا یک خونه جدید پیدا

کنی ) دونه کوچولو گفت : ( من که نمیتونم تکون بخورم ) زمین گفت ):

چرا می تونی! پاشو تلاش کن خودتو بکش زیر خاکها ،اگه بالا بمونی

حیوانها تو را می خورند ) دونه کوچولو با هزار زحمت خودش را زیر

خاکها کشید ، زمین بهش گفت :( آفرین! دیدی تونستی حالا اینجا یه

خونه جدید داری با کلی غذاهای خوش مزه ! اگه غذاهایی که تو خاک

هست را بخوری خیلی زود بزرگ می شی ، تازه !اینجا دوستهای زیادی

هم پیدا می کنی ) بله بچه ها دونه کوچولو حالا یه خونه جدید و با کلی

دوست جدید پیدا کرده بود .زمین بهش غذا می داد، خورشید خانوم

گرمش می کرد،ابر بهش آب می داد ؛ دونه کوچولو به کمک دوستاش

خیلی زود بزرگ شد ، دست و پا پیدا کرد و خودشو از زیر خاکها بالا کشید

و بیرون آمد . حالا چون بزرگ شده بود دیگه نور زیاد چشم هاشو اذیت

نمی کرد اطرافشو نگاه کرد ،وای! چه دنیای بزرگ و قشنگی ! همه جا

سرسبز و زیبا بود ، گل و رودخونه و درخت و حیوانهای مختلف همه جا

دیده می شدند ،دونه کوچولو به آسمون نگاه کرد و گفت : ( وای چه

آسمون قشنگی ! خوش به حال این درخت که به آسمون نزدیکتره ،

ای کاش من هم می تونستم مثل درختها به آسمون نزدیک بشم )

زمین بهش گفت : ( کاری نداره به خودت نگاه کن تو دیگه دونه کوچولو

نیستی، شدی یه نهال درخت ، ریشه و برگ و ساقه داری ، اگر تلاش

کنی و غذاهای خوب بخوری خیلی زود بزرگ می شی و مثل این درختها

به آسمون نزدیک می شی )؛ بله بچه ها از اون روز به بعد دونه قصه ما

که حالا یه نهال شده بود خیلی تلاش می کرد و خودشو بالا می کشید

تا کم کم تبدیل به یک درخت بزرگ پرتقال شد . درخت پرتقال پرتقالهای

زیادی داده بود که تو خونه هر پرتقال چند دونه پرتقال زندگی می کرد .

درخت پرتقال آرزو می کرد این دونه ها مثل خودش تلاش کنند و یک

روزی درخت پرتقال شده به آسمون برسند .درخت پرتقال خیلی خوشحال

بود و همیشه از کسی که این همه دوست براش فرستاده بود تا بهش

کمک کنند که بزرگ بشه و به آسمون برسه تشکر می کرد .

این قصه هنوز در گروه تمرین عملی و کارگاه قصه نویسی مزرعه ایمانی و علمی مورد نقد و بررسی قرار نگرفته است.