بسم الله الرحمن الرحیم

جلسه 9 

تاریخ جلسه : 1393/11/28

محتوای جلسه :

جلسه امروز با یک صلوات آغاز شد که در روایت است معادل 10000 صلوات معمولی است:

"صلوات الله و صلوات ملائکته و انبیائه و رسله و جمیع خلقه علی محمد و آل محمد و السلام علیه و علیهم و رحمـه الله و برکاته."

سپس پیرو سوالی که در جلسه هفتم مطرح شد در مورد تفاوت حس انجام کار و وظیفه و توانایی صحبت شد و بیان شد که حس ما درگیر بین هوای نفس و عقل است، همان مبارزه جنود شیطان ورحمان در مملکت وجود که امام رحمه الله علیه در حدیث اول می‌فرمایند. پس وقتی حسمان به ما گفت کاری را انجام دهیم یا ترک کنیم، باید ببینیم این حس همان هوای نفس است یا یک اتفاق عقلانی است. خدا در قرآن می‌فرماید: "ان الانسان علی نفسه بصیره و لوالقی معاذیره." پس هرکس خودش می‌تواند بفهمد که درگیر هوای نفس است و دارد بهانه می‌تراشد یا وظیفه را با عقلش شناخته.

در حقیقت وظیفه‌ی ما در برابر مولایمان تشخیص همین جنگ درونی است و رفتن به سوی مسیری که عقل روشن می‌کند. شناخت اینکه در هر لحظه وظیفه‌ی من به عنوان همسر،مادر، دختر، زن، انسان و باقی نقش هایم چیست با تقوا و عزم برانجام واجبات و ترک معاصی حاصل می‌شود. با توجه به حدیث اول چهل حدیث امام کارهایی که باید بکنیم این هاست:

1-      تفکر دائمی در خلقت خود و هدف از آن تا روشن شود وظیفه من در مقابل مولای مالک الملوک چیست؟ تا اینکه با تمام وجود بفهمیم و وجدان کنیم که ما آمده‌ایم در این دنیا که عبد باشیم، تا مثل خدا و اهل بیت علیهم السلام شویم. اعمال ما را با اعمال اهل بیت علیهم السلام می‌سنجند.

2-      عزم: یعنی تصمیم قاطع برای انجام وظیفه، یعنی ترک معاصی و انجام واجبات. نهایتا عزم بر اینکه صورت و ظاهر خود را انسان عقلی و شرعی کند. یعنی رفتار موافق شرع داشته باشد و ظاهرش را شبیه رسول الله کند.

3-      برنامه ی پیشنهادی برای این کار از سه مرحله تشکیل شده: مشارطه، مراقبه، محاسبه. یعنی در اول روز با خودم شرط کنم که هر کاری که مورد رضای خدا نیست ترک و کاری که رضای خدا را در بردارد انجام دهم، بعد در طول روز از خودم در پابندی ام به شرط مراقبت کنم و در پایان روز محاسبه کنم که چقدر در اجرای شرط موفق بوده ام و چقدر خیر، در توفیقاتم شکربه جای آورم و در شکست ها توبه و عذرخواهی.

4-      در این مسیر تذکر یعنی یاد خدا و نعمت هایی که به ما داده بسیار کمک کننده است.

حضرت امام در ادامه می‌فرمایند: فطرت ما در سه جا احترام می‌کند:

1-      در برابر کسی‌که کار خوبی برای ما انجام دهد یا لطفی به ما می‌کند برای او احترام قائل می شویم. پس ببین که چه خدای منعمی داری.

2-      در برابر شخص عظیم و بزرگ را انسان فطرتاً احترام می‌کند. پس ببین که چه خدای بزرگی داری.

3-      در برابر شخص حاضر. پس ببین که خداوند همیشه حاضر و ناظر است.

در مباحثه فوق دو سوال برایمان مطرح شد:

1-      هدف خلقت را چگونه به کودک منتقل کنیم؟

که راجع به این مورد در حدی که در جلسات استاد اشترانی مطرح شده بود، صحبت کردیم که باید کودک را متفکر بار بیاوریم تا خودش با فطرت پاک به هدف خلقت برسد. البته سوال ما بیشتر درباره داستان نویسی با موضوع هدف خلقت بود.

2-      جنگ بین عقل و هوای نفس را چگونه میتوان به قصه برای کودک تبدیل کرد؟ خصوصاً این مورد برای پسربچه‌هایی که عاشق جنگ بازی و اینها هستند خیلی می‌تواند مؤثر باشد که بفهمد جنگ بین شر و خیر از درون خودش شروع می‌شود.