خلاصه مباحثه علمی:

پرسش: استاد می فرمایند: پروتکل چهار: «ما باید شالوده‌ی ایمان را ویران کنیم، اصل روح و خدا را از ذهن غیر یهود بزداییم و محاسبات ریاضی و امیال مادی را جایگزین آن کنیم.» از اول ابتدایی به این شکل سنگین چه نیازی به ریاضی داریم/ پس اینکه بسیاری از علما، مسلط به ریاضیات و هندسه و ... بودند چطور با این مطلب استاد قابل جمع است؟

نام کارگروه: نهج البلاغه     تاریخ: 18/10/95

مطالب مورد بحث:

جلسه یازدهم هم اندیشی

حکمت 25 نهج البلاغه

کتاب انسان 250 ساله

خلاصه مباحثه علمی:

پرسش: استاد می فرمایند: پروتکل چهار: «ما باید شالوده‌ی ایمان را ویران کنیم، اصل روح و خدا را از ذهن غیر یهود بزداییم و محاسبات ریاضی و امیال مادی را جایگزین آن کنیم.» از اول ابتدایی به این شکل سنگین چه نیازی به ریاضی داریم/ پس اینکه بسیاری از علما، مسلط به ریاضیات و هندسه و ... بودند چطور با این مطلب استاد قابل جمع است؟

پاسخ: تقویت بنیه ریاضی و آموزش فلسفه به کودکان ذهن را متمرکز و منسجم تر می کند اما سخن استاد در مورد سرگرم شدن به ریاضیات است. باید هدفمند ریاضی را یاد بگیریم

سایر مطالب:

   حکمت 25 :

   ترس از خدا در فزونى نعمت ها (اخلاقى)

وَ قَالَ [علیه السلام] یَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَیْتَ رَبَّکَ سُبْحَانَهُ یُتَابِعُ عَلَیْکَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِیهِ فَاحْذَرْهُ .

و درود خدا بر او ، فرمود : اى فرزند آدم ! زمانى که خدا را مى بینى که انواع نعمت ها را به تو مى رساند تو در حالى که معصیت کارى ، بترس.

گنهکاران سه دسته اند: گروهى آلودگى کمى دارند و یا اعمال نیک بسیار توأم با صفاى دل. خداوند این گروه را در همین جهان گرفتار مجازات هایى مى کند تا پاک شوند و پاک از جهان بروند.

گروه دیگرى گناهان سنگین تر و مجازات بیشترى دارند که خداوند به آنها فرمان توبه داده و اگر توبه نکنند در آخرت گرفتارند.

گروه سومى هستند که طغیان و سرکشى را به حد اعلى رسانده اند خداوند آنها را در همین دنیا گرفتار عذاب استدراج مى کند. منظور از عذاب استدراجى این است که لطف و رحمت خود را از آنها مى گیرد و توفیق را از آنها سلب مى کند، میدان را براى آنها باز مى گذارد، بلکه هر روز نعمت بیشترى به آنها مى دهد تا پشت آنها از بار گناه سنگین گردد. ناگهان مجازات سنگین و دردناکى به سراغشان مى آید و آنها را در هم مى کوبد

در کتاب شریف کافى از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شده: «هنگامى که خداوند نیکى بندگى را بخواهد، به هنگامى که گناهى انجام مى دهد او را گوشمالى مى دهد تا به یاد توبه بیفتد و هنگامى که بدى براى بنده اى (بر اثر اعمالش بخواهد) هنگامى که گناهى مى کند نعمتى به او مى بخشد تا استغفار را فراموش کند و به کار خود ادامه دهد و این همان چیزى است که خداوند متعال مى فرماید: « ما آنها را تدریجا از آنجا که نمى دانند (به سوى عذاب) مى بریم با بخشیدن نعمت به هنگام گناه».

?? @tafakor_dar_nahjolbalagheh