خلاصه مباحثه علمی:

پرسش: استاد می فرمایند: «بچه دستش زخم شده. پدر یا مادر چه کار می‌کنند. اولاً برای همدلی و همدردی از این موضوع خبر می‌دهند. چی شد که این طوری شد؟ این چه اتفاقی بود که افتاد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ به این می‌‌گویند تفکر دهری. طبیعی نگری»هنگاهی که دست بچه زخم می شود چه باید بگوییم؟

نام کارگروه: نهج البلاغه     تاریخ: 25/10/95

مطالب مورد بحث:

جلسه یازدهم هم اندیشی

حکمت 26 نهج البلاغه

کتاب انسان 250 ساله

خلاصه مباحثه علمی:

پرسش: استاد می فرمایند: «بچه دستش زخم شده. پدر یا مادر چه کار می‌کنند. اولاً برای همدلی و همدردی از این موضوع خبر می‌دهند. چی شد که این طوری شد؟ این چه اتفاقی بود که افتاد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ به این می‌‌گویند تفکر دهری. طبیعی نگری»هنگاهی که دست بچه زخم می شود چه باید بگوییم؟

پاسخ: اول باید برای خودمان جا افتاده باشد:

هیچ چیزی اتفاقی نیست علت دارد.

علت ها فقط طبیعی و ظاهری نیست.

سنت الهی پشت پرده را هم باید در نظر گرفت.

مباحثه در مورد امر به معروف و نهی از منکر:

- امر به معروف باید دغدغه مان باشد و در مورد آن مطالعه ی بیشتری انجام دهیم

- جذب رفتاری، مهارت در ایجاد ارتباط با طرف مقابل و قول لیّن، بسیار مؤثر است

- گاهی می توان با نوشتن مطلبی زیبا بر روی کاغذ امر به معروف کرد

- در مورد امر به معروف می توان قصه کودکانی را ساخت که با هم دوست بودند و به دلیل اینکه یکی از آنها رفتارهای مناسبی نداشته دیگران از او قطع رابطه می کنند

و اما یکی از آن کودکان، دوست ندارد او را تنها بگذارد بلکه می خواهد او نیز به سوی خوبیها کشیده شود و از رفتارهای نادرست دست بردارد. به همین دلیل ابتدا به او تذکر می دهد اما وقتی می بیند او قبول نکرد مأیوس نشده و با او خوش رفتاری می کند تا جایی که او به اشتباهش پی می برد.

مباحثه در مورد انفاق:

- در مورد انفاق نیز می توان قصه ی انفاق ائمه علیهم السلام یا علما و شهدا را برای کودک تعریف کرد  

سایر مطالب:

   حکمت 26 :

  رفتار شناسى ( و نقش روحیات در تن آدمى )(علمى،اخلاقى)

وَ قَالَ [علیه السلام] مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِى فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ .

و درود خدا بر او ، فرمود : کسى که چیزى را در دل پنهان نکرد جز آن که در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش ، آشکار خواهد گشت.

گاه مى شود انسان چیزى در درون دارد که نمى خواهد آن را آشکار کند در این صورت سعى مى کند دوگانگى در میان سخن و کردار خود با آنچه در درون دارد ایجاد کند این دوگانگى در آنجا که انسان هشیار و مراقب باشد ممکن است ظاهر نشود، اما به هنگام غفلت و عدم توجه، آنچه در درون است خود را در عمل یا سخن هاى نیندیشیده ظاهر مى کند. به علاوه پنهان کردن بخش غیر اختیارى مانند آثارى که در چهره انسان نمایان مى شود کار آسانى نیست.

در قرآن مجید درباره منافقان مى خوانیم: «(أَمْ حَسِبَ الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ یُخْرِجَ اللّهُ أَضْغانَهُمْ * وَلَوْ نَشاءُ لاََرَیْناکَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسیماهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فی لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللّهُ یَعْلَمُ أَعْمالَکُمْ); آیا کسانى که در دل هایشان بیمارى (نفاق) است گمان کردند خداوند کینه هایشان را آشکار نمى سازد * و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان مى دهیم تا آنان را با قیافه هایشان بشناسى، هرچند مى توانى آنها را از طرز سخنانشان شناسایى کنى و خداوند اعمال شما را مى داند».

همان گونه که منافقان و مجرمان را مى توان از سخنان ناسنجیده و اشتباه آلود یا از رنگ رخساره آنها شناخت، نیکوکاران و مؤمنان راستین را هم مى توان از این طریق شناسایى کرد، لذا قرآن درباره یاران صدیق پیامبر مى فرماید: (سیماهُمْ فِى وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ) این اثر سجده لازم نیست که حتما به صورت پینه هاى پیشانى باشد، بلکه نورانیت درون سبب نورانیت برون مى شود.